SUBOTIČKA INICIJATIVA

UČESNICI PRVE VOJVODJANSKE KONVENCIJE

Predstavnici vojvodjanskih demokratskih političkih stranaka, stranaka manjinskih nacionalnih zajednica i nevladinih organizacija koje se zalažu za pravnu i stvarnu ravnopravnost gradjana, naroda i etničkih grupa, u punoj, Ustavom Republike Srbije zagarantovanoj i sopstvenim konstitutivnim aktom i zakonima regulisanoj autonomiji Vojvodine,

Predstavnici svih saveta nacionalnih manjina, poslanici i odbornici u Skupštini AP Vojvodine i skupštinama velikog broja vojvodjanskih gradova i opština,

Gradjani svih nacionalnosti i konfesija, ugledni poslenici svih oblasti društvene prakse i života, kojima jednakopravnost naroda i autonomija Vojvodine leže na srcu,

Oni koji Vojvodinu osećaju i spoznaju kao prirodnu, regionalnu, ekonomsku, kulturno-istorijsku i političku celinu, sa posebnostima proizašlim iz njenog geografskog položaja i uslova za vekovno zajedničko življenje i privredjivanje,

Oni koji specifičnost njenog identiteta raspoznaju u istoriji, u sadašnjosti i vide ih kao izvor stabilnog razvoja i blagostanja u budućnosti,

Oni koji specifičnost njenog identiteta raspoznaju u istoriji, u sadašnjosti i vide ih kao izvor stabilnog razvoja i blagostanja u budućnosti,

Predstavnici svih vojvodjanskih regija i socijalnih slojeva,
Okupljeni, 28. februara 2004. godine u Subotici, najsevernijem gradu u Republici Srbiji i jednoj od najstarijih varoši u Vojvodini,

Na tridesetogodišnjicu donošenja prvog vojvodjanskog ustava (1974) i godišnjicu donošenja Povelje DZ Srbije i Crne Gore o ljudskim i manjinskim pravima i gradjanskim slobodama,

U prisustvu predstavnika medjunarodne zajednice i NVO koje se zalažu za ravnopravnost naroda i doslednu decentralizaciju Republike Srbije, sa sedištem u Beogradu,

Aklamacijom usvajaju politički dokument pod nazivom:

SUBOTIČKA INICIJATIVA

Vojvodina, samosvojna geopolitička pokrajina i zajednica trajnih interesa i vekovnih stremljenja, sa dugim civilizacijskim kontinuitetom i istorijskim trajanjem;

Najrazvijenija pokrajina Republike Srbije, pre miloševićevskog prevrata, jedna od osam članica jugoslovenskog federalizma sa sopstvenim ustavom (1974), sa najvećim i najbržim vlastitim razvojem ostvarenim u vreme pune autonomije (1968-1990), kada su u njoj stvoreni, u svetu poznati poljoprivredni kombinati, industrijski sistemi, povezani sa velikim brojem malih i srednjih preduzeća, izvozom usmerenim ka najrazvijenijim zemljama u svetu, sa obimnim i planskim ulaganjem u infrastrukturu, u objekte kulture, zdravstva i obrazovanja i sporta, zbog čega je Vojvodina, u tom vremenu, po prirodi stvari bila najprivlačnija regija za postojano doseljavanje;

Vojvodina koja je »kapom i šakom«, uvek kada je zato postojala potreba, samo davala i uvek nesebično iskazivala visok nivo solidarnosti i razumevanja za nevolje drugih;

Vojvodina danas, u političko-pravnom smislu, od oduzimanja autonomije 1988. godine, samo formalno autonomna pokrajina, još uvek bez ozbiljnog stvarnog sadržaja i nadležnosti;

Sa svim posledicama rata u kom su ginuli i njeni mladići i u kom je ona platila najveći materijalni danak;

Vojvodina izneverenih nadanja u privredni rast i korenite demokratske promene;

Uz svakodnevne, i sve brojnije afere i već odomaćenu kriminalizovanu javnu i zakulisnu društvenu scenu, sa uticajnim finansijskim i ratno-profiterskim lobijem, stvaranim još u onom, oktobra 2000. godine konačno uklonjenom režimu, ali brzo uspešno prilagodjenom i novoj vlasti;

Sa ukinutom autonomijom, oduzetom imovinom svojih bogatih gradova i sela i velikih privrednih i infrastrukturnih sistema;

Bez prava na raspolaganje i planiranje sopstvenim dohotkom, sa nemilosrdno pljačkanom privredom, izgubljenih tržišta, sa nezaposlenošću koja raste;

Uz muke izbegličkog stanovništva raspetog izmedju eventualnog obećanog povratka na nekadanja ognjšta i mukotrpnog ostanka u novom okruženju;

Uz nezaustavljeni masovni odlazak iz zemlje mladih, radno i stvaralački sposobnih i školovanih ljudi;

Ta i takva Vojvodina, nakon 24. septembra i 5. oktobra 2000. godine, posle trogodišnje vladavine DOS-a i nakon poslednjih izbora za parlament Republike, bez ijednog legitimnog predstavnika manjinskih naroda u parlamentu Republike Srbije, po prvi put u istoriji zajedničkog življenja, bez predstavnika vojvodjanskih stranaka u njemu, zabrinuta je, što su svi započeti napori za reafirmaciju autonomnosti Vojvodine ostali do sada ignorisani i što smo sada suočeni sa ozbiljnim pretnjama da autonomija Vojvodine bude i formalno u potpunosti bude ukinuta;

Bez zakonodavne, izvršne i sudske vlasti, bez izvornih prihoda i imovine, bez obzira na ovlaštenja tzv. Omnibus zakona donetog početkom 2002. godine, uz činjenice da položaj i prava nacionalnih manjina nisu sistemski, ustavno, zakonski pozicionirani i da su bez garancija primenjivosti nezavisno od toga kako će država u kojoj živimo biti uredjena, opravdana je zabrinutost za budućnost koja sledi, za aktuelnu i sve težu ekonomsku situaciju, za socijalnu sigurnost, za stanje zdravlja celokupne populacije, kao i zbog sve češćeg narušavanja medjunacionalnih odnosa u mnogim mestima Vojvodine i učestalosti šovinističkih ispada u njima.

Učesnici Prve vojvodjanske konvencije Subotičkom inicijativom jedinstveno konstatuju diskriminatorski zakonski uslovi, kao i rezultati i političke posledice decembarskih parlamentarnih izbora za Vojvodinu nisu prihvatljive.

Izražavajući svoje nemirenje sa pretećim posledicama kompromisa sa krajnjom desnicom, Subotička inicijativa insistira na raspisivanju izbora za Ustavotvornu skupštinu, i to po zakonu kojim bi se obezbedilo ravnopravno i delotvorno učešće svih nacionalnih, socijalnih i regionalnih grupacija koje čine Republiku Srbiju, a radi ostvarivanja opšteg konsenzusa o osnovnim načelima i vrednostima koje treba u novi ustav uneti.

Učesnici Prve vojvodjanske konvencije pozivaju sve demokratske snage u Pokrajini, sve evropski orijentisane političke snage u Vojvodini i Srbiji, da se izbore za ustavne promene i zakonska rešenja kojima će se posledice miloševićevske vladavine i njegovih koalicionih partnera, mehanizam i suština njegovog totalitarnog režima demontirati i ukloniti.

Učesnici Prve vojvodjanske konvencije očekuju što skoriji konsenzus demokratske većine u Skupštini Vojvodine i usvajanje Osnovnog zakona AP Vojvodine kao doprinosa koncipiranju novog Ustava Republike Srbije, koji će manjinskim narodima i Vojvodini kao autonomnoj pokrajini garantovati punu ustavnu autonomiju i ravnopravnu zastupljenost u Skupštini Republike Srbije.

Novo izborno zakonodavstvo sa Vojvodinom kao jednom izbornom jedinicom i izbornim cenzusom koji će uvažavati sve posebnosti vojvodjanskog političkog organizovanja i ukupnog bića Pokrajine u izbornom sistemu, kako za republičke tako i za pokrajinske izbore.

Naglašavajući da se autonomija Vojvodine može i mora realizovati i praktikovati prevashodno kao demokratsko i razvojno pitanje, civilno i civilizacijsko pitanje, kao pitanje ljudskih prava, pitanje modernizacije i moderne organizacije javnih službi i javnih institucija, kao put i uslov neophodnih vidova prilagodjavanja i uslov za integrisanje države Srbije u savremene evropske i globalne političke i civilne procese, Podsećajući gradjane Vojvodine da činjenice i iskustva života i razvoja Vojvodine, decenijama unazad već, govore i potvrdjuju da je materijalnog prosperiteta i ukupnog napretka u Pokrajini uvek bivalo srazmerno obimu i stepenu autonomnosti Vojvodine,

Uvereni da Vojvodina pripada Vojvodjanima, da pripada svim gradjanima i narodnostima bilo kada da su u nju došli i bez obzira koliko dugo su u njoj,

Ponavljamo da do ostvarenja autonomije kao cilja može da se dodje samo ako se za to založe javno i udruženo Vojvodjani zajedno

Ako želimo punu zakonodavnu, izvršnu i sudsku autonomiju, u svim oblastima života, sem u segmentima koji su, po prirodi stvari, u nadležnosti države Srbije i DZ SCG u čijim smo granicama, političku scenu Vojvodine moramo osloboditi ne samo od nadiranja ekstremne nacionalističke desnice i drugih izrazito nazadnjačkih snaga, već i od balasta besmislenih i ostrašćenih konfrontacija stranačkih lidera. Stoga, naglašavamo

Vojvodina ne sme biti talac interesa bilo koje stranke ili bilo kog lidera pojedinačno, a vojvodjanske stranke ne smeju biti u vezi sa prljavim kapitalom, jer se time nanosi šteta i samoj ideji o autonomiji i kompromituje se čistota borbe za nju.

Vojvodini je potreban svenarodni pokret i front, objedinjujući orijentirbrojnim, sada zbunjenim i razočaranim, a neopredeljenim biračima, da imaju kome dati glas na narednim lokalnim, pokrajinskim i republičkim izborima, i zato

Subotička inicijativa poziva gradjane Vojvodin da daju svoj glas podrške programu izvorno demokratske Vojvodine za ostvarivanje prava Pokrajine na vlastiti konstitutivni akt i sopstvene zakone, na fondove i poreze, na gazdovanje i planiranje sopstvenim resursima i rezultatima stvaranja, za punu regionalizaciju, decentralizaciju, samoupravu gradova, opština i regija u državi Srbiji, za regionalizovanu i decentralizovanu Vojvodinu koju čine Srem, Banat i Bačka.

Za Vojvodinu ubrzanog razvoja, bez opustošenih njiva i sela, bez oronulih gradova, bez bede i siromaštva, bez ratova i etničkih čišćenja, bez nacionalne asimilacije ili prinudnog iseljavanja i prisilnih promena nacionalnog sastava i strukture stanovništva.

Subotičkom inicijativom apelujemo

Na sve reformsko-demokratske snage u pokrajini i srbiji da se ujedine,

Da članice Vojvodjanskog saveza i Vojvodjanskog pokreta odmah započnu razgovore o mogućnostima i najracionalnijim oblicima zajedničkog i dogovornog izlaska na buduće lokalne i pokrajinske izbore,
kao i izbore za predsednika i Ustavotvornu skupštinu Republike Srbije i da tako obezbede uslove da se u parlamentima politički omogući iustavno ostvari decentralizovana i regionalizovana evropska država Srbija,
u kojoj se Vojvodina svojom voljom i odlukama nalazi u sastavu, odnosno da se puna autonomija Vojvodine trajno utemelji i obezbedi.

Prva vojvodjanska konvencija očekuje da medjunarodna zajednica pomogne da do razrešenja vojvodjanskog pitanja što pre dodje na demokratski način na osnovama Londonske konferencije iz 1992. godine, da se vojvodjansko pitanje razrešava bez pogubnih stranačko-parcijalnih nagodbi i trgovine, u skladu sa strateškim interesima Vojvodine kao regije i u skladu sa istorijskim težnjama svih gradjana i brojnih naroda koji u njoj žive.

U Subotici, 28. februara 2004.