Samim krajem juna održana je prva sednica Političkog veća Četvrte vojvođanske konvencije. To je nesumnjivo respektabilan forum, merodavan da se – u interesu oživotvorenja platforme Četvrte konvencije- javno izjašnjava o svim krupnjim pitanjima,koja nakon njenog održavanja kao izazove nametne aktelni politički proces. Među šezdeset uglednika vojvođanske provinijencije ,koji tvore Veće, su istaknuta imena sa svih područja društvene prakse i predstavnici svih vojvođanskih naroda i etničkih zajednica iz svih njenih regiona: Veće je, zapravo, onakvo kakva je po sastavu bila i Konvencija ,a kakva je i Vojvodina po svome složenom biću.
[nr]
U pravu su oni koji očekuju da svaka sednica Veća , pre svega zbog reprezentativnosti i merodavnosti svoga sastava, bude „konvencija u malom.” Po privilegiji predsenika toga Veća, za njegovu konstitutivnu sednicu-koja je raspravljala o vojvođanskom pitanju danas,s obzirom na dramatično krupne promene političke situacije u zemlji u celini, i osobenosti njenog razvoja u Vojvodini od održavanja Četvrte konvencje (april 2012.) i sveopštih izbora(maj 2012.) do danas,uputio sam učesnicima te sednice – u formi lapidarnih teza umesto svoga uvodnog izlaganja na samoj sednici-vlastito viđenje toga procesa . Naravno da sam u svojoj analizi sadašnjeg politićkog trenutka ,bremenitog stvarnim i prividnim napetostima i opasnostima i, do paradoksalnosti, protivrečnim ponašanjima glavnih aktera današnje političke scene , polazio prevashodno od temeljnih dokumenata Četvrte vojvođanske konvecije – izjave„Nova vojvođanska ustavna inicijativa” i „Deklaracije o osnovama demokratskog ujedinjenja Vojvodine i Srbije u Saveznu Republiku Srbiju”.
[nr]
U traženju odgovora na pitanje „šta u borbi za promenu ustavnog položaja Vojvodine treba činiti dalje ?” značajno je ukazati na nekoliko, po mome sudu bitnih, karakteristika postizbornog političkog procesa,bez čijeg uočavanja i razumevanja smo neizbežno osuđeni na stratešku dzorijentaciju i pogrešne političke odluke.
[nr]
Kopernikanski obrt politike novoizabrane desnice na vlasti
[nr]
Pre svih ostalih, ukazao bih na istinu da je dramatična promena vlasti na nivou Republike i u mnogim gradovima i opštinama vidno koliko i zakonomerno ojačala snage radikalne unitarističko-centralističke i ultra – nacionalističke desnice,inače decenijama veoma uticajne u našem društvu .Ona je, očevidno,u celoj zemlji, a ne slučajno posebno u Vojvodini, ohrabrila njihovo napadno prisustvo i raspojasano pustopašenje na javnoj sceni. Ta je suštinska promena podstakla ne samo već ostvarene ili potencijalne promene odnosa političkih snaga u institucijama vlasti i javnom sektoru u celini , nego i upadljivo protivrečan razvoj svih političkih odnosa u Republici Srbiji.
[nr]
Izgleda zaista paradoksalno, koliko je i nesumnjivo tačno:velikosrpske, nacionl – centralističke i srbošovinističke,a-podrazumeva se – i antivojvođanske političke partije i društvene snag,koje su po svom određenju od raspada druge Jugoslavije do pobede na majskim izborima, bile nesavladivi glavni kočničari evropeizacije i modernizacije Srbije – po diktatu sudbonosnih objekivnih okolnosti,odnosno-u strahu od trajnog gubitka egzistencijalne,dakle-evropske perspektive Srbije kao jedine(i stoga neumitne) političke alternative istorijskom ćorsokaku u koji su zemlju baš te snage i sunovratile – neočekivano su se, odmah po preuzimanju vlasti, energično poduhvatile rešavanja odnosa države Srbije sa osamostaljenim Kosovom i odlučno intezivirale proces integracije Srbije u Evropu!
[nr]
Taj realpolitički paradoks(a bar prividno i jedinstveni apsurd) za uočljivu posledicu – po prvi put od famozne Osme sednice i nasrtaja tih snaga na biće druge Jugoslavije – ima teške sukobe unutar decenijima pre svega idejno, pa i politički i akciono kompaktnog bloka srbijanske istorijske turbo desnice, okupljene oko glavnog cilja – transformacije druge Jugoslavije u Srbislaviju ,odnosno- stvaranja Velike Srbije kao reducirane druge Jugoslavije.
[nr]
Ta upadljiva kontradiktornost i takav kopernikanski obrt u politici nove koalicije na vlasti izazvali su ozbiljnu pometnju na politićkoj sceni kako Srbije, tako i Vojvodine, kao i promenu odnosa pre svega evropskih , ali i drugih bitnih faktora međunarodne zajednice kako prema novoj vlasti,tako i prem novoj opziciji. Upravo taj obrt i politički procesi koje on neminovno podsiče,kao i sve zaoštrenija ekonomska i socijalna kriza, nesavladiva bez temeljitih strukturnih reformi, sprovđenje korentiih ustavnih promena nameću kao sve izvesniju neizbežnost , što je ohrabrujuće . Na svoj način, to snažno potvrđuje razloge za održavanje Četvrte vojvođanske konvencije i dugoročni značaj njenih ocena, stavova i zalaganja.(Ali, što ne isključuje i opasnost da ta i takva vlast, oličena pre svega u SNS, ne pokuša da nametne zemlji ustavne reforme po meri svoga retrogardnog mentalnog i idejnog sklopa i ne donese ustav gori i reakc
[nr]
Jurišničko antivojvođanstvo-potvrda neizmenjenog nazadnjačkog bića nove vlasti
[nr]
Druga karakteristika koju ne smemo previđati jeste da je, nažalost, ta vladajuća srbijanska politčka neodesnica, iako unutar sebe po prvi put žestoko sukobljena i razjedinjena oko načina rešavanja kosovskog pitanja i integracije države Srbije u EU, i dalje u potpunosti jedinstvena upravo u negiranju regionalnog identiteta i političke i civilizacijske samosvojnosti Vojvodine.Ona je silovito i ne birajući sredstva nagrnula, od prvog dana svoje vlasti , na politički subjektivitet i višenacinalno biće Vojvodine , u cilju njihovog brzog zatiranja i kažnjavanja biračkog tela Pokrajine zbog načina na koje je na majskim izborima glasalo, kao i u cilju disciplinovanja i nasilnog prekomponovanja legitimno izabrane vlasti u Vojvodini.
[nr]
Na delu je nova histerčna srbocentralistička antivojvođanska medijska hranga i šturmovička politička kampanja , poput one 1988.Naravno, i ovog putakao i pre 25 godina ,u vreme famozne „jogrt revolucije” – , politički podjarena, osmišljena i akciono orkestrirano vođena iz vrha novokonstituisane republičke vlasti. U funkciji te kampanje, aktuelna republička vrhuška(uz očevidnu izdašnu podršku svete matere crkve, opipljiviju od pukih guslarskih blagoslova) sračunato stvara u samoj Pokrajini do fašistoidnosti ekstremne jurišničke, tobože „izvorno vojvođanske” organizacije, ubrzano osniva nove ili pojačano mobiliše pojedin već osvojene vojvođanske medije(„Dnevnik; „Novine novosadske”) i visoke institucije kulture, nauke i obrazovanja (Matica srpska; delovi NU;, Sterijino pozorje; tamjanizacija , dinarizacija i fajgeljizacija novosadske kultiurne scene i politike,etc..)
[nr]
Jasno je da tom silovitom antivojvođanskom kampanjom-začinjenom i nizom nedvosmisleno antivojvođanskih izjava čelnih ljudi režima i brutalno antipokrajinskih poteza vrhunskih inistitucija države, aktuelna republička vlast, svim sredstvima politike, zapenušanije i beskrupuloznije od svih prethodnih, nastoji da dokine čak i onaj minimum autonomnih ovlašćenja i osvedočenih konstitutivnih prava AP Vojvodine, kojima važeći antivojvođanski ustav Pokrajini nominalno „garantuje” njenu (inače nesuštinsku) autonomiju. Uz izdašnu pomoć memorandumske nacional – centralističke elite i aktivnu podršku razuzdanih kleronacionalističkih krugova i snaga, uz puno idejno – političko jedinstvo i dnevno akciono sadejstvo sa njima(uostalom, u ovom trenutku) jedino kad je reč o vojvođanskom pitanju, kršeći pri tome elementarna načela moderne parlamentarne demokratije, ta vlast nasrće na sve legitimne institucije Pokrajine, od Skupštine i Vlade APV do VANU i Razvojne banke Vojvodine, na legitimno izabrane organe vlasti u nizu vojvođanskih opštin. Pri tome , opasno ugrožavajući decenijama negovane harmonične međunacionalne odnose u njima i sve one vrednosti na kojima je vekovima građen vojvođanski evropski regionalni identit .
[nr]
Lično sam uveren da se upravo tim novim pojačanim nasrtajima na samosvojno regionalno biće Vojvodine i ostatke njene fasadne autonomije – koji eskaliraju uprkos iznuđenog „zaokreta” politike naprednjačko/SPS koalicije prema Evropskoj unjii – najizrazitje demonstrira stvarna antidemokratska, nacinalističko –unitaristička, antievropska i antivojvođanska priroda aktuelne republičke vlasti. Očito da je upadljivo jačanje političkog nasilja nad Vojvodinom samo novi, još bezobzirniji produžetak skoro jednovekovnog odnosa srbijanske političke elite prema Vojvodini , kao postojano i nemilosrdno ekonomski raubovanom ratnom plenu i pukoj koloniji beogradskog kabadahijskog poretka, od 2006. ustavno omogućenog i reinstaliranog antivojvođanskim mitrovdanskim ustavom.
[nr]
Ali, ono što se pri tome opasno previđa jeste istina da se takvim odnosom prema Vojvodini ubrzano nastavlja – zlosrećnom jogurt revolucijom pre ravno četvrt veka započeto – nezaustavljivo srljanje države Srbije u istorijski ambis permanentne unutrašnje nestabilnosti. I ,naravno, svekolikog nazadovanja Vojvodine .Time se pojačano produbljuje, do nepremostivosti i potencijalne nepomirljivosti, jaz između Vojvodine i Srbije, koja i u novom vlastodržačkom „izdanju”kratkovido ponovo napadno demonstrira da ne pristaje na istinu da je reč o dva samosvojna geopolitička entiteta koja danas konstituišu Republiku Srbiju.I koja, uprkos skoro jednog veka turbulentne istorije, zadrto odbija da razume da će –sve dok tu istinu srbijanska politička i nacionalna elita ne prihvati kao istorijsku datost-vojvođansko pitanje biti sve bolnija ustavna rak rana države Srbije. Zapravo, da se takvom plitikoumnom i kabadahijskom politikom vojvođansko pitanje ne dokida, nego se sve dramatičnije i sve vidljivije otvara kao najkrupnije nerešeno konstitutivno i demokratsko pitanje države Srbije, bez čijeg rešavanja – na osnovama koje je kao platformu za dogovor sa izvorno demokratskim snagama Srbije ponudila upravo Četvrta vojvođanska konvencija i vojvođanske političke snage oko nje okupljene – Srbija ne može postati moderna evropska država i stožerni faktor stabilnosti i prosperiteta u regionu.
[nr]
Spontani otpor-zametak novog svevojvođanskog ustavotvornog pokreta
[nr]
Novi, podmlađeni i od svojih predhodnika još osioniji protagonisti te stare i istorijski propale, aza srpski narod tragično kontraproduktivne politike,nažalost,ne uočavaju da u Vojvodini spontano narasta i širi se sve odlučniji otpor udaru njihove ekspanzionističke politike negiranja ne samo evropske istorije svih njenih naroda i nacinalnih zajednica, njenih tekoviskih prava, nego čak i njenih aktuelnim antivojođanskim ustavom utvrđenih i garantovanih ustavnih ovlašćenja i zakonskih prava i nepristajanje na nove pokušaje zatiranja njenog političkog subjektiviteta i regionalnog identiteta. Uz SVM ,koji već dugo taj otpor postojano demonstrira u oba parlamenta, kao i aktivnim sudelovanjem u pripremi odluka IV VK i promociji njenih suštinskih zalaganja, na delu je postupno i spontano nastajanje vojvođanskog svenacionalnog demokratskog pokreta otpora takvoj politici Republike. Sa jedne strane, u taj se pokret – ma koliko još žalosne klebljivo, nedovoljno artikulisano i strančarskim nadgornjavanjem upadljivo opterećeno – konačno uključuju i parlamentarne partije koje legitimno već dugo upravljaju institucijama Pokrajine, pa i same te institucije, kao i pojedine, dosledno evropski orijentisane parlamentarne stranke sa centralama u Beogradu (LDP)
[nr]
To je, međutim, još uvek, u prvom redu front odbrane aktuelnih ustavnih prava Pokrajine, čiji je domet žestoko osporvana Deklaracija o zaštiti ustavnih i zakonskih prava Pokrajine. Sa druge strane, tom pokretu otpora prirodno pripadaju i aktivno ga podržavaju sve one NVO i vanparlamentarne vojvođanske regionalne i manjinske političke stranke,koje su organizovale (jedino uspešan) bojkot ustavnog referenduma 2006. i od tada prednjače u borbi za istorijske itrajne interese naroda i stečena prava građana Vojvodine i Vojvodine kao regije.Rečju,oni koji se već godinama prevashodno i dosledno – u programima i akcijama svojih organizacija i okupljanjem oko dokumenata Treće i Četvrte vojvođanske konvencije – zalažu za temeljite ustavne reforme i dostojanstven i ravnopravan ustavni položaj Vojvodine u složenoj Republici Srbiji, kao temeljito decentralizovanoj, regionalizovanoj i federalizovanoj modernoj evropskoj državi.
[nr]
Političko veće IV VK sa zadovoljstvom ocenjuje da taj spontano nastalijući pokret otpora može predstavljati zametak onog delotvornog vojvođanskog ustavotvornog pokreta, čije je stvaranje najavila i javno inicirala njegovo artikulisanje upravo Četvrta vojvođnska konvencija. Uprkos unisonog i pojačanog režimskog i grlatog medijskog optuživanja za vojvođanski separatizam i secesionizam, najagilniji zagovornici toga pokreta aktivno promovišu zahtev za postizanje istorijskog dogovora demokratskih snaga Srbije i Vojvodine o temeljitom ustavnom preuređenju sadašnje Republike Srbije, koje podrazumeva i demokratski utemeljeno i postojano ustavno jedinstvo Vojvodine i Srbije na osnovama istinske ravopravnosti i uzajamnog ustavnog garantovanja neporecivih istorijskih prava oba istorijska dela složene države Srbije. Ma koliko ove tendencije bile još u zametku, uveren sam da upravo ovakav razvoj postizbornih političkih odnosa u zemlji – uz sve bezizglednije ekonomsko stanje, sve darstičnije siromašenje društva i sve očjniji položaj sveta rada u njemu – potvrđuje osnovnu i dalekosežnu poruku Četvrte vojvođanske konvencije – da je izlaz iz dugogodišnje sveopšte i sve dublje državne, političke, ekonomske i moralne krize društva u Republici Srbiji moguć samo ako snage koje bitno opredeljuju njenu politiku i razvoj konačno shvate i prihvate neizbežnost hitnih i korenitih demokratskih reformi društva i celovitih promena postojećeg, ekstremno centralističko – nacionalistikog ustavnog ustrojstva države. Vreme će vrlo brzo pokazati mogu li to biti one partije i lideri, koji svoju šešeljvsko-miloševićevsku dušu i memorandumsko nazadnjčko biće trenutno prinudno zaodevaju u oblandu naprasnog „jevropejstva”, u čemu ih – iz svirepo pragmatskih razloga – podržavaju i istinski reformski orijentisani činioci kako u zemlji,tako i u međunarodnom okruženju.
[nr]
Isto onako kao što su, čini se, najzad shvatile neminovnost priznavanja novih istorijskih realnosti na Kosovu i neophodnost ubrzavanja procesa integracije države Srbije u Evropu.
[nr]
Četvrta vojvođanska konvencija-kako dalje ?
[nr]
Razume se da s obzirom na ovakve ocene aktuelnog političkog stanja u Vojvodini i zemlji u celinii, nije mali izazov osmisliti bitne , strateški i operativno- politički delotvorne elemente za odgovor na pitanje-kako u borbi za rešavanje vojvođanskog pitanja dalje? Odnosno, kako da najdelotvornije – u ovakvim, po mnogo čemu značajno promenjenim , dramatično i usloženim i kontrooverznim političkim okolnostima-deluju snage okupljene oko platforme Četvrte vojvođanske konvencije , u cilju oživtvorenja njenih bitnih poruka i zalaganja.
[nr]
Bitno je sve vlastite ,kao i poteze nove vlasti u Republici , a stare u Pokrajini, meriti procenjući bez predarsuda koliko su one u skladu sa strateškim intersima građana i naroda Vojvodine. Odnosno – koliko neposredno zastupaju i razvijaju, a koliko dalje degradiraju njihova suverena regionalna i nacionalna prava. Jer, nikada u mom dugom političkom iskustvu kao ovih kontroverznih i konfuznih mesci nije izgledala relevantnijom misao mog odavno bivšeg umnog prijatelja – da je pametan čovek, kome Hitler ustvrdi da je trenutno tačno 18 časova, ped dvostrukim rizikom da načini ozbiljnu grešku:ispašće,naravno, brzopleto nemudar ako taj iskaz mahinallno i predrasudno odbije,a da predhodno ne pogleda na sat ; a još će ozbiljnije pogrešiti ako i za trenutak previdi da mu je po sebi tačni iskaz o vremenu saopštio niko drugi do notorni Adolf Hitler…
[nr]
U skladu sa tom upzoravajućom metaforom ,snage okupljene oko platforme Konvencije moraju ohrabrivati i aktivno podržavati novu republičku vlast u realizaciji njene (iznenađujuće odlučne) evropske i njene(prevratnički hrabre) kosovske politike. Pre svega,naravno, zato što je to politika preuzeta od proevropskih političkih snaga, kojima i sami pripadamo.Zatim –stoga što takva politika neizbežno i konačno počinje da razara decenijama monolitno idejno jedinstvo i akciono sadejstvo moćne srbijanske nazadnjačke desnice. I,najzad,zato što dugo nezamislivi istorijski pomaci na pitanju odnosa države Srbije prema Evropi i Kosovu na dugu stazu jačaju one političke snage koje se zalažu za modernizaciju našeg društva . One objektivno stvaraju i predpostavke za neophodne demokratske i temeljite ustavne reforme ,kao i za izlazak zemlje iz pogubne međunarodne izolacije .One,takođe,nagoveštavaju i početak izlaska niza socijalnih slojeva iz zastrašujuće egzistrncijalne , a adruštva u celini iz duboke ekonomske, socijalne i moralne krize.Rečju-iz najdublje krize perspektive.
[nr]
Ne smećući pri tom ni za trenutak istinu da je novim vlastodršcima ta politika,zapravo, iznuđena i da oni rade ono protiv čega su ne samo svojim temeljnim uverenjima ,nego i celim svojim bićem. Ne opraštajući im notorno nacionsku reputaciju i ratoboračku prošlost , imajući stalno na umu zapenušanu antivojvođansku ostrašćenost i akttuelnu polittiku te vlasti i najžešće je napadajući zbog svega toga.
[nr]
Podžra avjući ,dakle, neomiloševićevsko – neoradikalsku(„crno-čemernu”) koaliciju na vlasti u Repulici u njenoj (naprasnoj) evropskoj i (zaprepšćujućoj) kosovkoj” metamorfozi „ ,sa optimalnom širinom istovremeno treba jačati front odlučnog i borbenog odbijanja nove antivojvođanske politike iste te vlasti.Ko god delatno,a ne samo verbalno potvrdi da pripada borbenom pokretu otpora povampirenim nasrtajima srbijanskog centralizma čak i na aktuelnm antipokrajinskim ustavom priznata prava Pokrajine doprineće njegovom svevojvođanskom i svenacionalnom karakteru i njegovom jačanju i širenju. Taj pokret jedini može da razreši dugogodišnji problem raskoraka između široko rasprostranjenog provojvođanskog raspoloženja građana Vojvodine i odsustva političkog subjekta sposobnog da to raspoloženje delotvorno artikuliše strateško – politički i da ga uspešnije efektuira izborno.
[nr]
Razgovevtnim političkim i javnim zahtevima i medijskim akcijama toga pokreta treba neprekidno vršiti pritisak i na koaliciju i parlamentarne stranke koje upravljaju institucjama Pokrjine,kao i na same te institucije ,da se odlučno i solidarno odupiru pošasti koja je krenula u končno zatiranje poltičkog subjektiviteta i reginalnog identiteta Vojvodine. Bezkomromisno treba zahtevati odgovornost svakog organa Pokrajine i svakog njenog funkcionera zbog ispoljavanja kukavičkog oportunizma prema tim nasrtajima,kakav se , primera radi,ispoljio u slučaju degradacije – pravne i stvarne, političke i moralne – VANU posle obnarodovanja famoznih odluka Ustavnog suda Srbuje o ukidanju pojedinih nadležnosti Pokrajine.A ,nažalost, niz takvih sramotnih primera neoprostivog i neodgovorng uzmicanja nadležnih organa Pokrajineiodgovornih pojedinaca unjima i vojvođanske koalicije na vlasti predug je i iz dana se u dan povećava(olako pristajanje na politiku upodobljavanja vlasti u nizu vojvođanskih opština zarad sitnog ćara lokalnih”mangupa u vlastitim redovima”;prepuštanje važnih insttucija poput „Dnevnika” ,Sajma i Luke u Novom Sadu kontroli naprednjaka; neotpr aktuelnim uzurpaciajma takvih resursa kakvi su „Elektro vojvodina”, poljoprivredna imanja, etc). Stoga, od koalicionih stranaka koje danas tvore vlast u Pokrajini naš pokret mora promptno da zahteva postizanje punog političkog konsenzusa oko operativnog programa i delotvornog akcionog jedinstva u dnevno političkoj borbi za interese Vojvodine, kako na lokalnom nivou,tako i u parlamentima Pokrajine i Republike Istovremeno , organizacije okupljene oko platforme Četvrte vojvođanske konvencijet odlučno insistrju na zahtevu da aktuelna Vlada i Skupština Vojvodine , u momentu koji kao najpodesniji ocene partije koje njome upravljaju, pripreme i usvoje dokument kojom se u ime naroda i građana Vojvodine odlučno traži donošenje novog ustava Republike Srbije i radikalna promena ustavnog stojstva složene i zajedničke države Srbije. Odnosno – kojim se zahteva tak av položaja Vojvodine kao ustavnog entiteta koji će Pokrajini omoćiti pravo na vlastiti kostitutvni akt i garantovati joj istinksku ravnopravnost sa Srbijom kao drugim konstitutivnim entitetom u njoj.
[nr]
To, naravno, pre svega podrazumeva konačno jasno opredeljenje celine Demokratske stranke oko vojvođanskog pitanja i izričito javno priznanje odgovornsti vojvođanskih demokrata i njihovih organa lidera za istorijsko ogrešenje o trajne interese naroda i građanaVojvodine svojim olakim pristankom na aktuelni ustav. A zahteva to i prestanak decenijske šićardžijske politike lidera LSV i njhovog sterilnog nagodbenjavšta oko položaja Vojvodine, kao i prestanak očevidnih povremenih kolebanja u vrhovima SVM između borbe za trajne nacinalne interese i prava naroda koji predstavljaju i borbe za istinke regoinalne interese Vojvodine, kao i oko „ realnosti” isticanja odlučnog zahteva institucionalne Vojvodine za celovitim ustavnim promenama.
[nr]
Naravno ,to podrazumeva i razvijeni program promišljenog delovanja akciono – koordinacionih tela Četvte vojvođanske konvencije da bi se širio krug i osiguralo operativno sadejstvo onih koji javno podržavaju njenu platfomu Za taj je program je i samo Političko veće ponudilo niz prporuka i predloga,ukljčujući tu i inicijativu za plebiscitarno izjašnjavanje građana Vojvodine u kakvoj Vojvodini i kako udruženoj sa Srbijom oni žele da žive u budućnosti.
[nr]
Samo istinski borbeni vojvođanski ustavotvorni pokret, čije je delotvorno jezgro okupljeno oko Konvencije, može izdejstvovati onaj odnos snaga kako u Vojvodini,tako i u zemlji u celini , koji će omogućiti rešavanje vojvođanskog pitanja kao najkrupnijeg akutnog ustavnog i najkrupnijrg demokratskog problema države Srbije, ako ona stvarno želi da postane mederna evropaska i istinski demokrataska držva.
[nr]
A mudra,dosledna i postojana borbenost , naglašavam-borbenost , autentično vojvđanskih snaga preduslov je kako postizanaja unutrašnjeg istorijskog dogovora sa evropskim demokratskim snagama u samoj Srbiji oko budućeg ustavnog ustojstva zajedničke države, tako i osiguravanja međunarodne podrške opravdanim zahtevima Vojvodine da bude prepoznatljivi samposvojni evropski regoion u stabilnoj i za sve prosperiternoj zajedničkoj građanskoj Republici Srbiji, a nikad više anonimna severana kolonija pod rauberskom svevlašću bahatih upravljača centralististčki ustrojene unitarne Srbije..