Poštovani prijatelji,
Period 14 godina visoke autonomije bio je izuzetak u istoriji Vojvodine. Bez političko–pravnih nadležnosti da vodi računa o svom razvoju, Vojvodina se ponovo, kao posle Prvog i Drugog svetskog rata,
pauperizuje, ekonomski iscrpljuje, ekološki uništava, tehnološki unazađuje… Kruna svega je masovan odlazak mladih, obrazovanih i inicijativnih, pa smo sa 41,5 godina najstariji u Evropi, dok prosek stanovništva na selu premašuje 53 godine.
Političkim kursom iz Beograda vojvođanska poljoprivreda se umesto kao farmerska oblikuje kao latifundijska, saobraćajna politika se vodi suprotno našem interesu, Fond za kapitalna ulaganja, oformljen novcem od prodaje mobilne mreže 063 Telenoru, troši na Beograd i manja predizborna ulaganja u provinciji.
Bez krupne promene političke pozicije Vojvodine nema boljitka. U prilog zahteva ( bar) za povratak nivoa ingerenacija iz peroda 74- 88. godina, oslonac i putokaz su nam Deklaracija Londonske konferencije iz 1992. godine i Rezolucija Evropskog parlamenta iz 2005. godine.